یا ربِ وقـت سحـر تـقـرّب شب‌هاست            رو به کریـمان زدن عبادت لب‌هاست

بـستـر بیـمـار وعـده گـاه طـبیب است            خیـری اگر می‌دهند برکـت تب‌هاست

نـوکـر گــمــنـام هـم بـنـام شـد ایـنـجـا            آنچه مهـم نیست پیـش یـار لقب‌هاست

سـِیـر الـهـیِ اهـل عــشـق هــمـیـشــه            رحمت ذی‌القعده‌هاست لطف رجب‌هاست

ذکـر رضـا قـنـد کـرده تـلـخـی مـا را            شهد نبات است اینکه بین رطب‌هاست

مـادرم آمـد مــرا بـه دسـت رضـا داد

آبــرویـم را خــریــد خــانـه‌اش آبــاد!

محـضر سلـطـان می‌آورند اگـر دست            می‌شکنند عاشقان به شوق نظر دست
دسـت به دامان حـلـقـه‌هـای ضریـحـم            کودکـم و می‌دهـم به دست پـدر دست
بـیـن قــنـوتـم افــاضـه کـرد مــکــرر            خیر کـثیر است در زمان سحر دست
عـقـل چـکـارست تـا گـدای تو هـسـتم            فیض به من بیشتر رسانده ز سر دست
تـر شده از دیـدن حـرم چـقـدر چـشـم            پُـر شده از محـضر شما چـقدر دست

سفـره گـشا تا رضاست سفـره نـشـینم

ضـامـن آهــو، نـوشـتـه روی نـگـیـنـم

پشت سـر زائـران دعـاسـت، دعـایت            دلـخـوشی دعـبـل است خـاک عـبایت
سـلـسـلـه بـر گـردن روات کــشـیـدی            جـان بــه فــدای کــلام مـثـل طـلایـت
کـعـبـه تـویـی مسـجـدالـحـرام بـهـانـه            قـبـله تـویی قـم شـدست قـبـلـه نـمایت
قصر به هـم ریخت در مناظره وقـتی            آبــروی جـاثـلـیـق ریـخـت بـه پـایـت
کن فـیـکـونِ تو فـاش شد سـر سـفـره            شـیـر مـی‌آیـد بـرون ز پـرده بـرایـت

روی دو چـشـم ترم قـدم بـزن ای ماه

تـا که مـطـهـر شـود شـبـیـه قـدمـگـاه

آمــدم ای شــاه بــا نـشـان و نـشــانـی            پـیـش تـو بـاشـد دلـم به حـکـم امـانـی
وقت نماز است صف پُر است کمک کن            کـاش مـرا هـم کـنـار خـود بـنـشـانـی
هـرچه کـنـی از درت جـدا نـشوم من            خـواه بـخـوانـی مـرا و خـواه بـرانـی
جـاروی خُــدّام را بــبـخـش بـه زوّار            تا که در این دل کـنـند خـانـه تـکـانی
ابــن شـبـیـب آمــدسـت دیــدنـت آقـــا            موقع روضه شدست و مرثـیه خوانی

نــالــۀ ان کــنـتَ بــاکـیــاَ بـــزن آقـــا

سـیـنـه بـر آن شـاه بـی‌کـفـن بـزن آقـا